We weten allemaal hoe belangrijk het is om gezond te eten, vooral voor patiënten met leefstijlziekten. Maar het vinden van informatie is voor veel mensen ingewikkeld, net als het kiezen van wat je het beste kan eten. De berichtgeving in de media maken het niet makkelijker om nog te weten wat gezond is. Patiënten rekenen dus op jou als het gaat om goede voedingsvoorlichting. Ze willen informatie die ze kunnen begrijpen en toepassen in het dagelijkse leven.

De meeste praktijken hebben beperkte middelen. Hoe zorg je er voor dat je met een minimum aan personeel en geld een maximale leerervaring biedt? Hiervoor kunnen digitale spellen een oplossing zijn.

Bij gebruik van bijvoorbeeld het FosFaat- of DiabetesSpel krijgen patiënten meetbare en doelmatige voedingsvoorlichting, terwijl jezelf een andere patiënt kan helpen!

Reden genoeg om gelijk te beginnen, zou je denken, maar als je toch twijfelt, komt dat waarschijnlijk door risico-aversie. Bij risico-aversie verander je niets in je werkwijze uit angst voor het nieuwe, om de verkeerde beslissing te maken of om toe te geven dat iets wat je doet nog beter kan.

Zoals anesthesioloog Niek Sperna Weiland in een interview over het verduurzamen van de operatiekamer zegt: “De extreme angst om fouten te maken staat ondernemerschap, investering en transitie in de weg.” De angst is in zijn geval extreem omdat er grote risico’s verbonden zijn aan innovaties in de OK.

Toch zien we risico-aversie ook bij risico-arme innovaties, zoals bij de inzet van onze voedingsspellen. Zorgverleners hebben een afwachtende houding om te beginnen of vragen zich af of voedingseducatie middels een spel werkt, maar dit lijkt een angst voor het onbekende te verbergen.

Ten eerste, voor alle duidelijkheid: er is geen reden voor angst!

1. Voedingseducatie werkt. Mensen met meer kennis vertonen minder ongezond gedrag.
2. Leren via een spel werkt. Uit hersenonderzoek blijkt dat leren via een spel beter werkt dan leren uit een folder of boekje.

Hoe overwin je risico-aversie?

De onzekerheden die je ervaart bij het inzetten van een nieuwe manier van werken zou je risico’s kunnen noemen. Bij innovatie is het leren omgaan met deze onzekerheid belangrijk. Je brengt daarom de negatieve (risico’s) en positieve effecten van innovatie in kaart. Je geeft bijvoorbeeld antwoord op vragen als welke risico’s zijn er voor mij als zorgaanbieder en mijn patiënten bij inzet van deze innovatie. Een kwalitatieve en kwantitatieve analyse geeft je inzicht in de kansen die de innovatie biedt en de impact van mogelijke risico’s.

Het DiabetesSpel en FosFaatSpel kan je bijvoorbeeld inzetten met als doel: patiënten betere en meetbare voedingsvoorlichting geven met inzet van minder personeeluren. De focus ligt hierbij op het verbeteren van de kwaliteit van zorg. Er wordt geen privacygevoelige informatie gedeeld, dus er zijn geen privacy risico’s. En de kosten van de inkoop van het spel zijn lager dan het declarabele bedrag, waardoor financiële risico’s worden geëlimineerd.

Zelfs verenigingen en stichtingen die innovaties voor staan besteden veel tijd aan analyseren en weinig tijd aan daadwerkelijk innoveren! Gelukkig zijn zorgverleners zelf een stuk pragmatischer en bereid om nieuwe dingen te proberen, wat weer bewijst dat innovatie van ‘onderaf’ komt, vanuit het hart van de zorg. We faciliteren juist mensen op de werkvloer om betere voedingszorg te leveren door spellen te maken die laagdrempelig  en betaalbare zijn, die bottom-up kunnen worden ingezet.

Beginnen met 20+ patiënten kan al voor € 200,00.

En dat is niets als je het vergelijkt met het uurtarief van innovatie consultant!